Leuvenaars met diverse achtergronden brengen eigen voorstelling in de Schouwburg
Gisterenavond, 11 maart, vond in de Schouwburg een bijzondere voorstelling plaats: ‘Verhalen van 1001 landen’. 42 creatieve talenten van diverse achtergronden lieten het publiek genieten van hun culturele tradities. Het werd een wervelende show met een mix van livemuziek, poëzie, dans, videokunst en een jonglerende clown.
Leuven wordt alsmaar diverser. Mensen van overal ter wereld vinden een thuis in Leuven en brengen een enorme rijkdom met zich mee. Die rijkdom wilden 30CC en de stad Leuven laten zien. Ze spoorden artistieke talenten van diverse achtergronden op en nodigden hen uit op het podium van de Schouwburg met als resultaat de nieuwe voorstelling ‘Verhalen van 1001 landen’.
“De rijkdom van Leuven zit in haar mensen”, zegt Lothe Ramakers, schepen van diversiteit en gelijke kansen. “We zijn een stad waarin diversiteit een levendige realiteit is die ons allemaal verbindt. Hier komen verhalen uit alle hoeken van de wereld samen tot één kleurrijk geheel. Met ‘Verhalen van 1001 landen’ wilden we een weerspiegeling brengen van die diverse samenleving in onze stad.”
Diversiteit op het podium
Binnen het Leuvense netwerk van etnisch-diverse organisaties, deelnemers van Kom Binnen (een praatgroep om Nederlands te oefenen) en nieuwkomers boden zich heel wat geïnteresseerden aan. Vanuit het idee ‘het podium is van jullie’ kwam iedereen met interesse voor een eerste keer samen in september. Na een rondleiding in de Schouwburg vond een eerste brainstorm plaats. “Die avond bleek hoe kunst en theater verschillende betekenissen hebben in elke culturele traditie. Maar ook dat kunst ons allemaal verbindt en kan samenbrengen”, zegt Lothe Ramakers.
In november vond er een tweede bijeenkomst plaats met muzikanten, dansers, acteurs, woordkunstenaars en grafische talenten. Van professionelen tot amateurs en liefhebbers. Maar vooral mensen met veel zin om hun verhaal te brengen.
Zoveel gelijkenis in al die verschillen
Mensen met roots in Oekraïne, Eritrea, Rusland, China, Burundi, Ghana, Polen, India … durfden de uitdaging aan om in het diepe te springen. Ze lieten zich vakkundig begeleiden door Anissa Zahi, een jonge schrijver van theaterteksten, maker en speler. In de lente van 2025 studeert ze af aan de Artistiek-Educatieve Master Drama aan Luca School of Arts. Ze speelde o.a. in ‘Blik’ van het Nieuwstedelijk en is in residentie bij BAC ART LAB. Samen met de presentatoren van de avond, Ella, Richies en Xingrui, vlocht ze de optredens van alle artiesten aaneen tot een pakkend geheel.
Liefde werd het thema van de avond met op de achtergrond altijd de thuissituatie die doorschemert: heimwee, de gekoesterde tradities en verhalen, de angst en pijn van oorlog en geweld en ondanks alles de liefde voor het vaderland en voor elkaar. "Het thema van de liefde past ook naadloos in het verhaal van LOV2030, onze kandidatuurstelling voor Europese Culturele Hoofdstad. Liefde is immers mensen samenbrengen. Het is de meest radicale verbinding in een mensenleven", zegt schepen van cultuur Bert Cornillie.
Wordt vervolgd
30CC is een thuis waar iedereen welkom is. Hier leven zoveel verhalen die iets over de wereld vertellen. “Ik zie ‘Verhalen van 1001 landen’ als een noodzakelijk project. Het is fantastisch om de rijkdom van al die culturen, waar we vaak relatief weinig over weten, beter te leren kennen. Ze bieden nieuwe perspectieven en tonen hoe de wereld er zou kunnen uitzien. Deze voorstelling was een experiment om dat in de praktijk vorm te geven en een succesvolle manier om mensen de Schouwburg te laten ontdekken. Samen met alle partners zullen we zeker een vervolg breien aan dit verbindende project”, zegt Bert Cornillie, schepen van Cultuur.
Ook voor Anissa was het regisseren van mensen van diverse achtergronden een mooie ervaring: “Dit proces deed me denken aan de stelling 'Hoe meer je te weten komt, hoe meer het besef groeit dat je weinig weet'. Het was enorm boeiend om mensen te horen vertellen. Je ervaart de verschillen, maar tegelijkertijd merkte ik ook zoveel gelijkenissen tussen al die culturen en mensen. Ik blijf het belangrijk vinden om elkaar vragen te stellen en met andere ogen te kijken. Zo is een Eritrese dans niet zomaar een gewone choreografie. Daar zit een heel verhaal achter. Ik heb veel verbondenheid gevoeld. Ook groeide een nieuw besef van mijn privileges. Dat van liefde bijvoorbeeld. Ik ben zelf elke dag dicht bij mijn familie en vrienden, ik moet er zelfs tijd voor maken. Maar velen kennen dat geluk niet of zijn het kwijtgeraakt door oorlog. Wat daar allemaal de gevolgen van zijn, dat kunnen wij ons niet voorstellen.”
