17 april 2020

Update Leuvense verhalen: over gewone mensen die ongewone dingen doen

"Nu we het wat rustiger hebben leer je dingen relativeren"

De maatregelen met z’n allen opvolgen en volhouden blijft ontzettend belangrijk. Leuvenaars houden van op afstand contact met familie, buren en vrienden en hebben oog voor elkaar. Die kleine gebaren betekenen vandaag heel veel. Met ‘Leuvense verhalen’ bundelt de stad warme initiatieven van inwoners, om anderen te inspireren en te motiveren om vol te houden, onder het motto 'Even apart, altijd samen'. Onderstaande verhalen tonen enkele van de vele solidaire acties die al op het getouw werden gezet.

Flessenpost voor ouders en kinderen

Kim Crabeels schrijft kinderboeken en geeft als auteur ook veel lezingen. Maart - de kinderboekenmaand - moest voor haar een erg drukke maand worden, maar corona gooide roet in het eten. Toch bleef Kim niet bij de pakken zitten. Tot grote vreugde van kinderen én hun ouders.

“De Bib Leuven lanceerde het idee van een online verhalenketting #Leuvenleestvoor”. Samen met kinderboekenauteurs Siska Goeminne en Stefan Boonen mocht ik de spits afbijten. Met onze voorleesfilmpjes sporen we de Leuvenaars aan om in de boeken te duiken en voor te lezen.”

Voor het eerste filmpje was er een speciaal verzoek. “De bib vroeg me mijn boekje ‘Magnus is ziek’ voor te lezen”, gaat Kim verder. “Erg toepasselijk natuurlijk in deze periode.” Al snel had Kim de smaak te pakken en ging ze ook met ‘Magnus en de kakado’ aan de slag. “In dat boek vind je een recept voor drolkoekjes. Het leek me wel plezierig om die te bakken. En blijkbaar vond ik dat niet alleen. Plots zat mijn mailbox vol met foto’s van kindjes die drolkoekjes maken.” Ook in het derde filmpje, dat draait om ‘De eenzaamste walvis ter wereld’, vind je een doe-tip. “Kinderen krijgen de opdracht om flessenpost te versturen. Ideaal om het contact met de buren te bewaren nu we niet zomaar bij elkaar meer kunnen binnenwippen.”

Net als iedereen kijkt Kim uit naar het einde van de coronacisis. “Ik snak ernaar om mijn ouders eens goed vast te pakken. Of om een barbecue te houden met de vrienden. Ook mis ik de interactie wanneer ik voorlees, want daarvan steek je het meeste op.” Toch ziet ze ook voordelen aan deze periode. “Nu we het wat rustiger hebben leer je dingen relativeren en komt er meer tijd vrij voor het gezin. Je gaat dan ook sneller experimenteren. Waarschijnlijk had ik anders nooit zulke filmpjes opgenomen. Iets wat ik later zeker nog van plan ben. Bovendien werkt die rust ook inspirerend: mijn hoofd zit vol ideeën voor nieuwe boeken!”

Natasja legt het leven vast in ‘raamportretten’

De coronamaatregelen gooien onze dagelijkse routine overhoop. Ook voor Natasja Duhayon (43), Leuvenaar en mama van vijf kinderen, is dat heel herkenbaar. “Ik werk nu van thuis uit voor imec”, stelt ze zichzelf voor. “Mijn werkgever doet veel inspanningen, maar toch is het niet altijd evident om alles te managen. Thuiswerken met vijf kinderen tussen 3 en 16 jaar die ook nog eens onderwijs op afstand krijgen: ik moet er geen plaatje bij maken. Gelukkig ben ik over het algemeen vrij positief ingesteld”. Soms loopt alles heel goed, op andere dagen gaat het wat minder. “Maar het is mooi hoe we op elkaar afgestemd geraken en samen conflicten doorkomen. Onlangs speelden twee van onze zonen een hele dag samen met lego, terwijl ze dat anders niet doen. Dat is leuk om te zien!“

Natasja fotografeert in haar vrije tijd als vrijwilliger voor vzw Boven de Wolken. Die vereniging biedt ouders van sterrenkindjes (kindjes die overlijden in de baarmoeder) met mooie, professionele foto’s een blijvende herinnering aan hun baby. “Op een van onze fora zag ik dat een collega-vrijwilliger gestart was met raamportretten, en dat trok meteen mijn aandacht. Ook al omdat ik merk dat ik te weinig beweging heb. Ik wandel niet zo graag, maar die raamportretten gaven me plots een doel om buiten te komen”, vertelt Natasja.

Natasja startte met portretten van vrienden uit de buurt: “Maar dan ben je snel rond, natuurlijk. Daarom deed ik ook een oproep via Facebook. Iedereen die graag een raamportret wil, mag mij contacteren. Ik doe het volledig vrijwillig en je hoeft er niet voor te betalen. Dan stippel ik weer een wandel- of fietsroute uit en ontdek zo nieuwe plekjes in Leuven”. Onlangs vroeg een mama een foto met haar dochtertje voor haar eerste verjaardag. “Normaal zouden ze die met familie en vrienden vieren, maar dat feestje kon nu niet doorgaan. Ik ben blij dat ze met mijn foto’s toch een mooie herinnering hebben aan die bijzondere mijlpaal”.

Tijdens haar dagelijkse wandeling of fietstocht leert Natasja nieuwe mensen kennen , al is dat dan vanuit het raam. “Ik sta er telkens van versteld hoe klein de wereld is”, getuigt Natasja. “Toen ik de raamportretten op Facebook plaatste, merkte ik plots dat veel van onze vrienden de geportretteerde mensen goed kennen. Echt gek, maar ook fijn om te zien hoe foto’s mensen verbinden”.

Natasja wenst dat heel wat initiatieven blijven doorlopen na de coronatijd. “Het zal sowieso weer aanpassen zijn, want ik besef dat ik de traditionele ochtendrush niet echt mis. Opstaan en rustig in mijn pyjama een koffie drinken voor ik achter de computer kruip: daar geniet ik eerlijk gezegd wel van”, geeft ze toe. Toch kijkt ze ook uit naar de blije gezichtjes van haar kinderen wanneer die hun normale activiteiten mogen hervatten.

“Ik hoop dat we lessen trekken uit wat er vandaag gebeurt. Dat we thema’s zoals het klimaat en de zorg voor elkaar meer op de voorgrond zullen plaatsen. Want corona heeft het belang hiervan bewezen”.

Natasja legt het leven vast in ‘raamportretten’

Radio OKAN: spelenderwijs en online Nederlands oefenen

Hannes Deryckere is een geboren Leuvenaar en papa van drie zonen. Hij staat al een kleine twintig jaar voor de klas, eerst als leraar geschiedenis en sinds een paar jaar als OKAN-leerkracht (OKAN = onthaalklas voor anderstalige kinderen) in het Sint-Albertuscollege in Haasrode.

“Je voelt in deze job nog veel harder dat je echt het verschil maakt”.

Het nieuws over de sluiting van de scholen overviel ook Hannes en zijn collega’s in maart. “We vonden het belangrijk om het contact met de OKAN-leerlingen te behouden, omdat de klas voor hen een veilige haven is en ze bij ons terecht kunnen met hun problemen. Daarnaast zochten we wegen om Nederlands te blijven oefenen, want dat is toch waar het bij OKAN om draait.”

OKAN-leerlingen zijn minder goed bereikbaar online: vaak hebben ze geen laptop of wifi. Daarom zetten Hannes en zijn collega’s in de eerste weken van de coronamaatregelen voornamelijk in op het rondbrengen van werkbundels met de fiets. Dat was ook een contactmoment, wat fijn was voor leerlingen én leerkrachten.

“Toen we voelden dat de lockdown iets van lange adem ging worden, beslisten we ons ook op het online verhaal te concentreren. Dat was niet evident, maar met de hulp van collega’s en de stad konden we iedere leerling een laptop of smartphone bezorgen zodat ze vanaf maandag, na de paasvakantie, allemaal online kunnen”.

Een aantal collega’s dacht nog een stap verder: om de leerlingen te bereiken, kozen ze voor een laagdrempelig medium dat ze goed kennen. Radio OKAN, een Instagramkanaal, was geboren. Via Radio OKAN posten Hannes en zijn collega’s kleine, toffe opdrachten zoals ‘Dilemma op dinsdag’ of een ‘Leesbingo’ waarin leerlingen uitgedaagd worden om hun Nederlands te oefenen en op een speelse manier in contact te blijven met de leerkrachten. En met succes! Via de Facebookpagina van Radio OKAN nemen ook andere OKAN-leerkrachten de ideeën en opdrachten van Hannes en zijn collega’s over.

Toch blijft Hannes voorzichtig: “Als je als OKAN-leerling een maand geen Nederlands praat, verlies je dat ook. Het online lesgeven voelt dan als een druppel op een hete plaat. Je wil die leerlingen doen praten, schrijven en lezen in het Nederlands, en dat blijft online toch moeilijk. Ook blijft het een uitdaging om leerlingen met een kwetsbare achtergrond te bereiken, zelfs met laagdrempelige initiatieven”.

Op een paar weken tijd hebben Hannes en zijn collega’s enorme stappen gezet in digitaal leren. “Voor veel vakken bestaat er al jaren online materiaal, maar niet voor OKAN. Wij teren op zelfgemaakte bundels en werkbladen. We zijn heel sterk in het persoonlijk contact met leerlingen, ook al omdat die vaak geen toegang hebben tot een computer, internet en digitale platformen.”

De OKAN-collega’s in het Sint-Albertuscollege kunnen nu, wanneer de scholen weer open gaan, meer inzetten op tools zoals Smartschool. “Ik geloof dat heel de samenleving de vruchten zal plukken van het digitaal leren, maar als je Nederlands wil aanleren is het niet de ultieme oplossing. Het live contact blijft levensbelangrijk, zeker als je weet wat zo’n leerlingen vaak nog in hun rugzakje hebben zitten”.