22 april 2020

Update Leuvense verhalen: over gewone mensen die ongewone dingen doen

“Liefste Bommie, wanneer dit allemaal voorbij is, knuffel ik je plat en laat ik je nooit meer los”

De maatregelen met z’n allen opvolgen en volhouden blijft ontzettend belangrijk. Leuvenaars houden van op afstand contact met familie, buren en vrienden en hebben oog voor elkaar. Die kleine gebaren betekenen vandaag heel veel. Met ‘Leuvense verhalen’ bundelt de stad warme initiatieven van inwoners, om anderen te inspireren en te motiveren om vol te houden, onder het motto 'Even apart, altijd samen'. Onderstaande verhalen tonen enkele van de vele solidaire acties die al op het getouw werden gezet.

Cecilia schrijft coronadagboek in Leuvens dialect

Cecilia werd 74 jaar geleden geboren in Leuven. Ze groeide op in de Goudbloemstraat, vlak naast een bibliotheek. “Daar is waarschijnlijk mijn liefde voor boeken ontstaan”, vertelt ze. Nu schrijft ze romans, theater- en musicalteksten in het Leuvens dialect. Toen het land in (semi)lockdown ging, besliste ze een ‘dagboek van coronamomenten’ te beginnen. De korte tekstjes raakten een gevoelige snaar en sloegen al snel aan op Facebook. “Ik zoek telkens naar een grappige insteek zodat het positief blijft. Want ik merk dat mijn stukjes mensen dichter bij elkaar brengen nu fysiek contact niet meer kan”.

Aan inspiratie geen gebrek deze dagen: “Dit is een bijzondere tijd die ik nooit zal vergeten”, aldus Cecilia. “Al bij al kan ik vrij goed omgaan met deze situatie. Ik vind de maatregelen niet aangenaam, maar ik besef dat we ze moeten naleven om het virus te bedwingen. Langs de andere kant werkt de crisis ook inspirerend. Ik denk dat de meeste kunstenaars dit een interessante periode vinden. Shakespeare schreef zijn meesterwerk ‘King Lear’ toen de pest uitbrak. Zonder corona met de pest of mezelf met Shakespeare te willen vergelijken, natuurlijk”.

Cecilia kiest in haar teksten bewust voor het Leuvens. “De liefde voor het dialect heb ik niet van thuis meegekregen”, zegt ze. “Integendeel: mijn vader was erg gesteld op het algemeen Nederlands. Maar ik schrijf graag in het ‘Leives’, dat ik als een volwaardige taal beschouw”. Intussen pende Cecilia al tientallen ‘coronamomenten’ neer. “Op die noodlottige vrijdag de dertiende (maart), bij de start van de maatregelen, schreef ik mijn eerste stukje. Ik ben van plan om door te gaan tot het einde van de lockdown. Dan wil ik mijn dagboek publiceren als een tijdsdocument, met een vertaling ‘in ’t schue Vloms’. Er zijn al contacten met een uitgever”.

Cecilia vindt het vooral verschrikkelijk dat mensen nu soms alleen moeten sterven. “Ook dat je elkaar niet meer mag aanraken en afstand moet houden doet me pijn. Hoewel ik helemaal niet eenzaam ben, heb ik toch al gedroomd dat ik in een lege ruimte sta terwijl niemand naar me omkijkt. Dus ik ben daar onbewust toch mee bezig”, vervolgt Cecilia. Gelukkig lijkt schrijven het perfecte medicijn tegen eenzaamheid. “Onlangs kwam ik tijdens een wandeling een vriendin tegen. Ze zei me dat ze genoot van mijn teksten, wat natuurlijk fijn is om te horen. Veel mensen waar ik lange tijd geen contact meer mee had, reageren op mijn stukjes en zo pikken we de draad weer op”. Cecilia geeft daarom graag iedereen nog een goede raad mee: “Sociale media hebben soms een slechte reputatie, maar nu zijn ze de ideale manier om creatief aan de slag te gaan, contacten te onderhouden of verder uit te diepen. Iedereen kan dit op zijn of haar eigen manier. Geloof me!”

Je vindt de ‘Leivese corona-momènte’ op https://www.facebook.com/leivenieerbe/

Kirsty borduurt kleding voor een vaccin tegen corona

Kirsty MacLean (26) is videoproducer bij Libelle Lekker. Daarnaast heeft ze een webshop met kleren waarop ze eigen ontwerpen borduurt. “We hebben nu ‘The Solidarity Collection’ ontwikkeld”, legt Kirsty uit. “Een extra kledinglijn waarvan de winst volledig gaat naar het team van professor Neyts aan de KU Leuven. Die onderzoekers zijn al een tijdje bezig met de ontwikkeling van een vaccin tegen het coronavirus”.

Het is inmiddels een vast ritueel: na haar voltijdse dagtaak zet Kirsty zich ’s avonds aan tafel om de nieuwe kledinglijn pakjes te verzenden en hartjes op sweaters en T-shirts te borduren. “In het begin kregen we vooral bestellingen van familie en vrienden, maar intussen is het steeds sneller beginnen gaan”, vertelt Kirsty. “Dat bijkomend werk stoort helemaal niet: de vele fijne reacties geven ons net veel energie. Het is zelfs een leuke extra voor onze dag ‘in ons kot’. Want dit geeft echt veel voldoening."

Het idee om een actie op te zetten groeide op de avond van het eerste applaus voor de zorgsector: “Mijn vriend en ik stonden toen net op het Rector De Somerplein en al die klappende mensen maakten een enorme indruk. We beslisten toen meteen om ook ons steentje bij te dragen, maar we wilden dat heel gericht doen. Zodat we perfect weten waar onze centjes naartoe gaan. Als geboren en getogen Leuvenaars namen we daarom contact op met de universiteit. Daar zette men ons op het spoor van professor Neyts en zijn team. Dat was voor ons een schitterende keuze, want een vaccin is cruciaal om in de toekomst een volgende coronacrisis te vermijden”.

Leuven is een stad waar anders altijd veel te beleven valt. Dat bruisende sociale leven mist Kirsty nu wel. “Vooral wanneer de zon schijnt en de terrasjes normaal vol zitten”, bekent ze. “Op zulke momenten besef je pas echt wat het betekent om binnen te moeten blijven. Zeker in ons kleine appartementje is dat een hele uitdaging. Maar we weten waarom we dit doen en we hebben het er graag voor over. En gelukkig kunnen we onze familie en vrienden nog spreken en zien dankzij alle digitale hulpmiddelen. Tien jaar geleden zou dat veel moeilijker geweest zijn”.

Wil jij ook het onderzoek naar een vaccin tegen het coronavirus steunen? Je vindt ‘The Solidarity Collection’ van Kirsty op https://pqp-clothing.com/

Street Heart kleurt de straten met een boodschap aan geliefden

“Liefste Bommie, wanneer dit allemaal voorbij is, knuffel ik je plat en laat ik je nooit meer los”: deze hartverwarmende boodschap duikt misschien straks in het Leuvense straatbeeld op. Want het Leuvense Treepack, een organisatie gespecialiseerd in street art, en Lotte Falter (29), ook gekend als Warsnoes, slaan de handen in elkaar en lanceren een bijzondere oproep. Junes Bazouz van Treepack legt uit: “Nu de coronamaatregelen een tijdje van kracht zijn, merken we dat mensen elkaar steeds meer missen. Heel wat Leuvenaars stuurden elkaar de afgelopen weken als steun een kaartje, een boeketje of wat lekkers. We vroegen ons af hoe ook wij ons steentje konden bijdragen”.

Lotte Falter (29) is altijd al creatief bezig geweest: “Knutselen, schilderen, timmeren… Noem maar op! De laatste drie jaar ben ik me steeds meer gaan toeleggen op raamschilderingen”, vertelt ze. Hiervoor gebruikt Lotte krijtverf die nadien ook makkelijk afwasbaar is. “De afgelopen jaren mocht ik zo al heel wat opdrachten uitvoeren. Mensen vinden ze duidelijk leuk, want ik moet amper reclame maken. Het is een heel sociale activiteit, die ik erg graag doe. Ik word regelmatig aangesproken terwijl ik bezig ben en leer zo ook mensen kennen. Twee weken geleden vroegen mijn buren of ik voor hen een tekening wilde maken, om de geboorte van hun kindje aan te kondigen. Dat was zeker in deze tijden een heel fijne opdracht”. Lotte maakt dus al enkele jaren raamtekeningen met prikkelende teksten. Zo leerde ze de mensen van Treepack een jaar geleden kennen. Dat was voor ‘Zuurstof!’, een project met luchtzuiverende muurschilderingen voor ‘Kom op voor je wijk’ in de Brusselsestraat in Leuven. “Treepack zocht nog vrijwilligers en ik heb me toen aangeboden”, zegt Lotte. “Dat liep heel goed en sindsdien werken we vaker samen”.

Met ‘Street Heart’ lanceren Lotte en Junes nu samen een leuk initiatief. Leuvenaars die iemand een mooie boodschap willen overbrengen, kunnen daarvoor op www.treepack.net/streetheart een aanvraag indienen. Uiteindelijk worden er 10 gelukkigen geselecteerd. Lotte zal hen op 25 en 26 april verrassen met een gratis raamtekening. Ze houden bij het creëren ervan rekening met alle maatregelen die genomen moeten worden om de verspreiding van het coronavirus tegen te gaan.

Junes is alvast tevreden met het succes van de oproep: “Momenteel zijn er een dertigtal aanvragen binnen. Daar zitten echt heel fijne inzendingen bij, zoals een peutertje dat een boodschap wil brengen aan zijn peuter-vriendinnetje, kleinkinderen die samen hun moeke willen verrassen of iemand die zijn petekindje mist en dat graag wil laten weten”. Dat het geen gemakkelijke keuze wordt, is nu al duidelijk. “We moedigen jullie zeker aan om de komende dagen nog voorstellen in te sturen. Want als de aanvragen zo blijven binnenstromen, overwegen we misschien wel een paar extra raamtekeningen”, sluit Junes trots af.

Juf Gerd bedenkt elke dag creatieve activiteiten voor haar kleutertjes

Gerd Ronsmans is al meer dan 30 jaar bekend als ‘juf Gerd’ in de Abdijschool van Vlierbeek. Ze is kleuterjuf van kindjes die voor de allereerste keer een school binnenstappen, de instappers van 2,5 jaar.

“Ik herinner mij 13 maart – de dag dat de coronamaatregelen van kracht gingen – nog heel goed. Toen we hoorden dat ons wijkschooltje zou sluiten, voelde dat heel onwezenlijk. Ouders stelden allerlei vragen, maar wij konden geen antwoorden geven.” In de week daarop kwamen er nog veel kinderen naar de opvang, dus ook juf Gerd engageerde zich. Toen ze echter vernam dat de oudste leerkrachten naar huis moesten, omdat ze een verhoogd risico vormden, kwam dat hard aan. “Ik wou zo graag helpen, maar het kon niet”.

Gerd besloot om aan de slag te gaan in haar klas en elke dag voor school te werken, op welke manier dan ook. “Daardoor ontstond het idee om filmpjes en thuiswerkpakketten te maken voor mijn kinderen”, legt ze uit. Wat begon met een mail, groeide uit tot een voorleesfilmpje in de ene, en een aan huis geleverd thuiswerkpakket in de andere week. “Vandaag stuurde ik mijn kinderen een filmpje waarin ik hen de opdracht geef om thuis een tekening te maken voor iemand die heel hard moet werken in deze tijden. Een verpleegster, een dokter, een politieagent. Als ze de tekening ongemerkt op mijn dorpel leggen, mogen ze een paaseitje uit de pot nemen”.

“Het gaat over kleine dingen, maar voor die kleintjes is dat zo waardevol. Ik zou ze ook duizend kleurplaten kunnen sturen, maar wat hebben ze daar aan? Bovendien beleef ik hier zelf veel plezier aan. Ik wil ook mijn collega’s uit het lager en het middelbaar onderwijs een hart onder de riem steken: wat zij vandaag allemaal doen is fantastisch en allesbehalve gemakkelijk. Het effect van de coronamaatregelen op hun leerlingen is immers veel groter dan bij kleuters”.

En toch valt het juf Gerd op dat er ongelooflijk veel mensen positief blijven en hoeveel creativiteit deze tijden teweeg brengen. “Ik onthoud dat je met weinig materiaal zoveel kan doen. Kleine dingen worden groots. Deze tijd doet me ook nog maar eens beseffen hoe graag ik mijn job nog doe. Als 55-jarige heb je soms al eens last van kwaaltjes. Mijn motto als we terug naar school mogen? Niet te veel zeuren.”