Update Leuvense verhalen: over gewone mensen die ongewone dingen doen

Sinds de komst van het coronavirus ziet ons leven er anders uit. Het blijft ontzettend belangrijk dat we de maatregelen met z’n allen opvolgen en blijven volhouden. Onder het motto ‘Even apart, altijd samen’ houden Leuvenaars van op afstand contact met familie, buren en vrienden en hebben ze oog voor elkaar. Die kleine gebaren betekenen vandaag heel veel. Met de ‘Leuvense verhalen’ bundelen we warme, solidaire initiatieven en verhalen uit het leven gegrepen van onze inwoners. Deze verhalen helpen anderen te inspireren en te motiveren om vol te houden en tonen welke impact deze uitzonderlijke periode heeft op het leven in onze stad.

Karine coördineert met hart en ziel de voedselbedeling bij Poverello

Poverello is een armoede-organisatie die in het hele land actief is. Omwille van de coronamaatregelen moest de Leuvense afdeling haar hele werking omgooien. “Plots veranderden we van een gezellig restaurant in een verdeelpunt van warme maaltijden”, vertelt Karine. Zij woont in Tienen en is al 6 jaar vrijwilliger en 3 jaar verantwoordelijke bij Poverello Leuven. “Al bij al is het vlot verlopen. We moesten alles herinrichten, maar we zijn maar 1 dag dicht geweest. Gelukkig zijn we erg vindingrijk bij Poverello”.
​​
​De meeste andere vestigingen van Poverello gingen dicht door de coronacrisis, alleen was dat in Leuven nooit echt een optie. “We wilden onze bezoekers niet in de steek laten”, zegt Karine beslist. “Mensen beseffen niet hoe snel je in armoede kan belanden. Het kan ons allemaal overkomen.”
​​
​De omschakeling was nochtans niet evident. “Veel van onze vaste vrijwilligers zijn ouder dan 70. Zij wilden wel blijven werken, maar ze behoren helaas tot de risicogroep. Ik heb hen dus met pijn in het hart naar huis moeten sturen. Maar de stad steekt een handje toe en via Leuven Helpt hebben we voldoende vervangers gevonden. Zelfs chef-koks van restaurants die nu gesloten zijn, kwamen meekoken. Leuk, want daar leren wij nog wat van”. Die extra handen kwamen van pas, want de voorbije weken kregen we extra bezoekers bij Poverello. ​
​​
​Meer mensen betekent ook meer voedsel. “Gelukkig kunnen we rekenen op een golf van solidariteit”, zegt Karine. “In het begin kregen we bijvoorbeeld veel van scholen, restaurants en broodjesbars die nog voorraden hadden en van de ene op de andere dag moesten sluiten. Ook grote leveranciers wisten ons snel te vinden. We kregen asperges, champignons en massa’s eieren. Of gisteren nog witlof van de boer. Afhankelijk van die giften passen we soms het hele weekmenu aan. Geen probleem: we improviseren graag”.
​​
​In al haar jaren bij Poverello heeft Karine het nog nooit zo druk gehad: “De tijd vliegt voorbij en ik heb me nog geen seconde verveeld. Het is ook fijn dat ik de voorbije weken veel gemotiveerde, nieuwe vrijwilligers heb leren kennen. Maar ik ben vooral tevreden als ik zie hoeveel mensen we gelukkig kunnen maken. Zeker ook omdat al dat eten anders toch maar zou weggegooid worden”. ​
​​
​Karine is duidelijk niet snel klein te krijgen: “Ik heb al veel harde klappen gekregen, maar ik laat me niet snel doen. Je hebt maar één leven. Van de ene op de andere dag is het gedaan. Dat heb ik ook bij mijn man gezien. Sindsdien probeer ik positief in het leven te staan en van elke situatie het beste te maken”.
​​
​Ook al loopt het ook op deze manier goed, toch kijkt Karin ook uit naar wanneer het restaurant terug gewoon kan openen. “Onze gasten komen vaak naar Poverello omdat ze dakloos zijn of in een oncomfortabel huis wonen. Of ze snakken naar sociaal contact. Hier kunnen ze een koffie drinken en een paar uur over koetjes en kalfjes kletsen. Dat valt nu allemaal weg. Ook mis ik onze vaste vrijwilligers. Zij staan te trappelen om weer aan het werk te gaan van zodra ze dat mogen. Ze bellen en schrijven ons, of sturen korte berichtjes om te zeggen dat we goed bezig zijn. Dat doet veel deugd”.

Dirk voert je langs de verborgen geschiedenis van Leuven

Nu we omwille van corona niet meer op reis kunnen, kijken we met andere ogen naar stad en buurt. We ontdekken verborgen pareltjes en staan stil bij gevels en tuinen die we vroeger argeloos voorbijliepen. Dirk Baro (69) uit Kessel-Lo helpt daarbij graag een handje. “Alleen op stap gaan hoeft zeker niet saai te zijn. Met mijn wandelingen, fiets- en zoektochten wil ik mensen prikkelen”, vertelt de stadsgids van Leuven+.

Leuven is al sinds eeuwen een zorgstad en werd in het verleden meermaals door epidemieën getroffen. Dirk combineerde een aantal wandelingen over dit thema tot een boeiende fietstocht: “Wist je dat er op de stedelijke begraafplaats een gedenkheuvel is voor de slachtoffers van de cholera-epidemie in de 19de eeuw? Die ziekte hield vooral lelijk huis in de vele gangen waar de arme bevolking woonde. En hoorde je al dat er in de Ziekelingenstraat in de middeleeuwen een kapel was met een afzonderingshuis voor melaatsen? De fietstocht eindigt trouwens bij de Sint-Jacobskerk aan het standbeeld van Damiaan. Die pater kennen we allemaal van zijn werk bij de melaatsen”.

Dirk woont in de buurt van het Michottepark in Kessel-Lo, waar hij al jaren actief is in de buurtgroep die allerlei activiteiten organiseert zoals een buurtfeest en een nieuwjaarsreceptie. Dirk staat in voor de herfstwandeling, waar een zoektocht aan voorafgaat. Samen met collega-gids Filip Jacobs stippelde hij ook een architectuurzoektocht uit in de vlakbij gelegen Belle Vue-wijk.

Daarnaast is Dirk ook vrijwilliger in stedelijk buurtcentrum Mannenstraat aan de Mgr. Van Waeyenberghlaan: “Ik draai mee in ‘Polparol’, een praatcafé dat een mooie mix realiseert tussen buurtbewoners en mensen die uit een begeleidingstraject komen. Dat komt een beetje door mijn verleden: ik heb vroeger altijd in de psychiatrie gewerkt.”

Tijdens de coronaperiode heeft Dirk zich nog niet verveeld. “Ik ben nogal een bezige bij”, geeft Dirk toe. “Zo maak ik in mijn kelder glasramen en beeldhouwwerken. En ik fiets veel meer dan vroeger. We hebben hier aan Boven-Lo heel wat hellingen en ik merk dat ik die nu veel vlotter oprijd dan een paar jaar geleden”. Toch begint het soms te knagen: “We hebben 4 kleinkinderen, waarvan eentje nog maar 3 weken oud is. Gelukkig bestaan er onlinekanalen zodat we hen toch nog kunnen zien”.

Hieronder vind je de wandelingen die Dirk uitstippelde.

Leuven+ biedt je tijdens deze coronacrisis gratis de beschrijving van een aantal individuele wandelingen en fietstochten aan. Je kan ze downloaden op hun website.

Buurtwandeling Mannenstraat
​Andere wandelingen van Leuven+

Lotte geeft online huiswerkbegeleiding

Lotte Bosmans (21) woont in Kessel-Lo en studeert sociaal werk aan hogeschool UC Leuven-Limburg. Via haar opleiding kwam ze terecht bij het Buddy-project van de stad en dat sprak haar meteen aan: “Ik heb zelf op school gezeten in Sancta Maria, dus het was super dat ik in die basisschool aan de slag kon als Buddy.”

Lotte begeleidt een leerling uit het vijfde leerjaar. Toen de scholen sloten in maart, kwam er aan die begeleiding echter abrupt een einde. “Dat was super jammer, want ik vond dat heel fijn om te doen”, vertelt Lotte. “Toen ik in april van de stad de boodschap kreeg dat Buddy online zou doorstarten, was ik dan ook opgelucht.”

Ondertussen ziet Lotte haar leerling twee keer per week, telkens een uur. En dat via een videoscherm. “Het verbaast me hoe gemotiveerd en rustig ze is. Je merkt dat ze het fijn vindt om online huiswerkbegeleiding te krijgen en dat het haar een zekere houvast biedt in haar weekplanning”, stelt Lotte. “Ik merk dat het haar echt helpt als ik haar vraag waar ze mee worstelt, wat ik nog extra kan uitleggen…”

Via de school kreeg Lotte al het nodige materiaal om haar Buddywerk online verder te zetten: “Op basis van de leerstof die de school mij toestuurt, maak ik, vaak met trucjes die ik zelf als kind hanteerde, schema’s of ezelsbruggetjes. Al is het niet altijd gemakkelijk om die uit te leggen via een videoscherm”, geeft Lotte toe.

Naast de huiswerkbegeleiding maakt Lotte ook tijd voor een online spelletje of een babbeltje over alledaagse dingen: “Ik benader mijn leerling niet als juf, maar eerder als vriendin. Ik ga haar ook niet forceren om iets af te maken: als ze vandaag geen zin heeft in haar Franse woordjes, werken we daar de volgende keer aan.”

Wat Lotte het meest zal bijblijven uit deze ervaring, is dat de afstand tussen leerling en Buddy – vreemd genoeg – minder groot is geworden: “Je komt vandaag meer in de persoonlijke zone van je leerling terecht: je hebt contact met haar ouders, je ziet haar huis via het scherm… dat schept een vertrouwensband. De leerling vertelt je zo al sneller meer persoonlijke dingen, waardoor je ook een luisterend oor kan bieden. En dat maakt Buddy zijn nog zo veel waardevoller!” 

Sofie en haar leerlingen dansen ook tijdens corona de pannen van het dak

“Geen toonmoment dit jaar? Sorry, maar dat is geen optie”, deelde Sofie Verhoelst van de Leuvense Balletakademie (LBA) aan haar leerlingen mee bij de start van de coronamaatregelen. Om de twee jaar organiseert de Leuvense Balletakademie een voorstelling in de stadsschouwburg. In de andere jaren is er een toonmoment, zodat ouders ook dan kunnen zien wat hun kinderen geleerd hebben. “In 2019 vierden we het 25-jarig bestaan van de dansschool. Dit jaar zou ons toonmoment door corona niet kunnen doorgaan, maar daar wilde ik mij niet bij neerleggen”, vertelt Sofie. Het eerste weekend van de lockdown maakte ze een filmpje van de opwarming, de week nadien eentje met een nieuw dansje. “Maar ik miste mijn leerlingen zo hard dat ik al gauw besloot om over te schakelen op online live-sessies”, vervolgt ze. Dankzij deze lessen konden haar leerlingen tijdens de lockdown toch een volledig dansje instuderen. Vanuit hun kot maakten heel wat leerlingen een filmpje van hun dansje. Samen met haar man maakte Sofie een collage van de inzendingen, met een mooi digitaal toonmoment als resultaat.

Online danslessen brengen echter ook uitdagingen met zich mee. “Door de verbinding loopt de muziek soms niet gelijk met mijn bewegingen of verstaan ze mij niet altijd even goed. Daarnaast is het moeilijk om de danspasjes voor te doen en tegelijk de leerlingen in het oog te houden. Ook eenvoudige instructies als rechts of links zorgen al eens voor wat verwarring via het scherm”, lacht Sofie. Maar er zijn ook fijne kanten: “We onderhouden dankzij de live-sessies toch wat contact. Ook de mama’s of papa’s komen regelmatig eens piepen en dag zeggen. Wij zijn een grote familie”, aldus Sofie.

Sofie zal heel blij zijn als de danslessen terug op een normale manier kunnen doorgaan. “Net als bij andere sportclubs en verenigingen is onze dansschool voor heel wat kinderen een uitlaatklep. Daardoor voelt het aan als een tweede thuis, die ze momenteel moeten missen. Ik ben voor heel wat leerlingen een vertrouwenspersoon, maar omgekeerd lucht ik mijn hart ook al eens bij hen. Zo’n momenten missen we wel en kan je niet compenseren met online danslessen”, getuigt Sofie.

Wil je meer info over de verhalen, neem dan contact op met [email protected] of via 016 27 22 44.