Update Leuvense verhalen: over gewone mensen die ongewone dingen doen

“Dankzij de dakconcerten leerden we mensen kennen waar we nog nooit mee hadden gesproken."

Sinds de komst van het coronavirus ziet ons leven er anders uit. Het blijft ontzettend belangrijk dat we de maatregelen met z’n allen opvolgen en blijven volhouden. Onder het motto ‘Even apart, altijd samen’ houden Leuvenaars van op afstand contact met familie, buren en vrienden en hebben ze oog voor elkaar. Die kleine gebaren betekenen vandaag heel veel. Met de ‘Leuvense verhalen’ bundelen we warme, solidaire initiatieven en verhalen uit het leven gegrepen van onze inwoners. Deze verhalen helpen anderen te inspireren en te motiveren om vol te houden en tonen welke impact deze uitzonderlijke periode heeft op het leven in onze stad.

Game Of Skate: skaten tijdens de lockdown

Joas Blancke (32) is één van de drijvende krachten achter vzweetje, een organisatie die bij alle Leuvense skaters een belletje doet rinkelen. “We hebben destijds vzweetje opgericht om het skatepark in de Stelplaats (jeugdplek van de stad aan de Vuurkruisenlaan) te bouwen en te onderhouden”, vertelt Joas. “We willen skaten promoten, maar ook bouwen aan een betere, verdraagzame wereld. Zo werken we met gerecupereerde of gerecycleerde materialen en hebben we projecten met vluchtelingen en jongeren met een moeilijke achtergrond”.

Door de coronacrisis gingen de skateparken dicht. “We hebben de richtlijnen gevolgd en het indoorskatepark meteen gesloten”, zegt Joas. “De meeste jongeren begrepen dat wel. Vroeger was de skate-community niet georganiseerd en kreeg je er moeilijk vat op. Wij vangen dat nu op. Iedereen kent ons en we zorgen er mee voor dat de communicatie van de stad verspreid wordt”.

 In het begin van de lockdown mocht je nergens skaten: “We hebben toen met de vzw het advies gegeven om binnen te blijven. Van zodra het mocht om je met je skateboard te verplaatsen, heb ik de stad doorkruist. Dat was leuk want alle pleinen en straten waren leeg. Je kon op plaatsen komen waar het anders veel te druk is. Maar dat is intussen weer voorbij”. Het viel Joas op dat hij niet de enige was die naar zijn skateboard greep. “Er groeit precies een gezondheidscultuur en skaten is erg laagdrempelig”, verklaart hij het fenomeen. “Skaten is bijna gratis: je hebt alleen een bord nodig. Je kan het altijd en overal, alleen of met vrienden. Al is het niet gemakkelijk. Skaten vergt veel toewijding en discipline”.

 Joas en vzweetje bleven de voorbije weken ook langs digitale weg in contact met de skate-community. “Zo vroegen we om opdrachten te vervullen en daarvan filmpjes te maken”, aldus Joas. “Bijvoorbeeld trucs op een zo creatief mogelijke manier of in een originele outfit uitvoeren. En we lanceerden Game Of Skate. Dat is eigenlijk een variant op galgje waarbij skaters elkaar uitdagen om trucjes te doen. De verliezer krijgt telkens een letter. Zolang je de 5 letters (S-K-A-T-E) nog niet hebt, krijg je nieuwe uitdagingen. We zijn gestart met mensen van mijn generatie, maar via sociale media werd dit ook opgepikt door jongere skaters. Het is wel fijn dat die twee generaties elkaar zo beter leren kennen. We zijn ook al aan het nadenken over hoe we na corona Game Of Skate op een grotere schaal kunnen organiseren”.

Sinds maandag zijn twee skateparken terug open. Aan de Philipssite kunnen twintig skaters per uur terecht, in het skatepark van Kessel-Lo tien. Een grote groep gemotiveerde en enthousiaste vrijwilligers van vzweetje doen er permanentie en zorgen dat alles vlot en veilig verloopt, in samenwerking met de stad.

Die grote inzet is eigenlijk niet verwonderlijk. Bij vzweetje staat sociaal engagement centraal en zijn ook enkele gediplomeerde jongerenwerkers actief: “Voor jongeren met moeilijkheden is skaten iets waarvoor ze zich kunnen inzetten, een manier om even te ontsnappen aan de realiteit. Sommigen raken echt gebeten. We hebben ook een meisjeswerking en we zamelen geld in voor goede doelen. Zo hebben we goede banden met een skatepark in Jordanië. Dat is een project van één van onze oprichters.” Joas werkt zelf al 5 jaar als projectmanager bij Good Planet. “Ik doe projecten in scholen over energie en klimaatverandering”, legt hij uit. “Op dit ogenblik werk ik aan een Europees project rond verwarming en koeling in gebouwen. Die focus op milieubewustzijn en duurzaamheid vind je ook bij vzweetje”.

 Skaters hadden niet altijd een goede reputatie, maar daar komt stilaan verandering in. “Onbekend maakt onbemind. Vroeger kregen we daarom al eens een vieze blik”, ​ geeft Joas toe. “Mensen zagen ons niet graag komen, ook omdat skaten wel eens lawaai maakt. Maar nu reageren de meesten positief. Ze lachen en vinden het tof. Ook stads- en gemeentebesturen werken steeds meer met ons samen. We geven lessen en initiaties en we bouwen skatetoestellen. In Leuven, maar ook in Aarschot en Herent”.

Joas geniet soms van de rust in deze periode. “De rush tegen de tijd is vervangen door een meer natuurlijk levensritme”, vindt hij. “Veel verplichtingen vallen weg. Je kan ’s morgens rustig ontbijten en je beslist meer zelf wanneer je opstaat of gaat slapen”. Toch hoopt hij dat er snel een einde komt aan de lockdown: “Ik wil graag terug ’s avonds kunnen afspreken met mijn vrienden. Om samen te skaten, een film te kijken of iets anders. Gewoon samen de dag afsluiten”. 


Veilig tuinfestival met dakconcerten Gardenia Sessions

Een tuinfestival in de Bayostraat en omgeving: een wild idee van vijf jaar geleden, werd tijdens corona werkelijkheid. Rik Willems woont in de Bayostraat en vertelt hoe het allemaal begon: “Bij het begin van de lockdown moest ik plots terugdenken aan een zotte inval tijdens een speelstraat: een festivalletje in onze tuinen. De mensen mogen nu niet bij elkaar binnenlopen natuurlijk, maar iedereen kan wel meeluisteren vanuit zijn eigen tuin of vanop het dak”. Rik contacteerde zijn muzikale buren, Toon Peeters en Bart Wouters, om te horen of ze dat idee nog steeds zagen zitten. “Ze waren meteen enthousiast en we planden gauw een eerste ‘Gardenia Session’. Toon en Bart zorgen voor zang en gitaar, ik was de dj van dienst”, vervolgt hij. Rik had geen echte ervaring als dj, dus ook dat was wennen.

De afgelopen weken vonden maar liefst negen ‘Gardenia Sessions’ plaats, telkens met een aangepaste programma met Bart en Toon, aangevuld door Rikka of Dennis. De laatste keren waagden heel wat inwoners van de Bayostraat, de Weldadigheidsstraat en de Parkstraat zich zelfs aan de vogeltjes- of de kabouterdans. Zaterdag 16 mei was voorlopig de laatste sessie: “Door de versoepeling van de maatregelen herneemt het gewone leven stilletjes aan. We hebben weer meer te doen, waardoor het minder evident is om wekelijks een programma klaar te stomen”. Maar als het van Rik en zijn buren afhangt, stoppen de ‘Gardenia Sessions’ niet definitief. Na corona mikken ze op een uitgebreidere editie waarbij iedereen opnieuw écht mag samenkomen.

De ‘Gardenia Sessions’ waren duidelijk een schot in de roos: “We kregen veel leuke reacties, onder andere ​ via sociale media. En hoewel we fysiek van elkaar gescheiden bleven, heeft het initiatief toch voor meer verbinding gezorgd. We leerden mensen kennen waar we nog nooit mee hadden gesproken. Met de studenten uit de buurt hadden we vroeger weinig contact, terwijl we nu al eens een babbeltje doen”, zegt Rik.

Rik en zijn vrouw zijn arts, waardoor ze gewoon konden blijven werken. “Er is voor ons niet zoveel veranderd vermits we onze dagindeling grotendeels konden behouden”, legt hij uit. “Maar de inhoud van onze job wijzigde wel natuurlijk. Het is toch een beetje onwezenlijk allemaal”. Hun drie kinderen studeren nog. Ze vullen hun dagen met online-lessen en Netflix, maar het gebrek aan sociaal contact weegt wel. Rik hoopt dat er lessen getrokken worden uit deze crisis: “Ondanks alle drukte en stress, ervaren we toch een zekere onthaasting. We zagen mooie dingen, zoals de enorme solidariteit, maar ook minder mooie kanten, denk maar aan het hamstergedrag”. Rik hoopt dat mensen nu meer beseffen wat echt belangrijk is. “Waar we allemaal samen naar snakken is gezond blijven en snel weer samen kunnen zijn. Dat toont ons wat echt belangrijk is”, besluit Rik.


Ook leerkracht Stijn mag eindelijk weer naar school

Stijn (42) geeft Frans in het vijfde en zesde jaar in Sancta Maria Leuven. Sinds maandag mogen de zesdejaars weer naar school. Dus ook Stijn, en dat “was bijna even spannend als de eerste schooldag”, zegt hij.

Even terugspoelen naar die bewuste vrijdag in maart, de laatste schooldag voor uiteindelijk negen lange weken. “We zagen de school uur na uur leeglopen. Sommige leerkrachten waren al thuis gebleven omdat ze een risicogroep vormden, dus lessen vielen weg en leerlingen dropen mondjesmaat af. Ik heb die dag een foto getrokken toen de school helemaal leeg was: toen had ik al het voorgevoel dat dit veel langer dan drie weken zou duren”, vertelt Stijn.

In de eerste weken van de coronamaatregelen was het voor Stijn en zijn collega’s wat improviseren, maar de stap naar afstandsonderwijs ging uiteindelijk heel vlot, ook voor leerkrachten die minder bekend waren met de digitale wereld. “Het is verbazingwekkend goed verlopen: veel leerkrachten hebben zichzelf in deze weken echt heruitgevonden”, aldus Stijn.

Maar het gemis naar het echte onderwijs dook al snel op. Ook voor de leerlingen. “In het begin vonden de leerlingen dat in hun woorden nog “chill”, maar ook zij misten de schoolbanken al snel. Desondanks bleven ze bijna allemaal volhouden, dat heeft mij heel positief verrast. Natuurlijk bereik je niet iedereen: zij die het op school al moeilijker hadden, geraken nu nog meer achterop. Ook hen probeer ik aan boord te houden, door ze nauwer op te volgen”, legt hij uit.

Negen weken na die laatste schooldag was de heropstart van de scholen iets om naar uit te kijken. Voor Stijn en zijn collega’s, maar ook voor de leerlingen. Een beetje aarzelend slaagde de school er toch in een scenario uit te tekenen dat veilig was, maar niet te steriel aanvoelde.

Deze maandag was het dan zo ver. De nieuwe eerste schooldag, althans voor de zesdejaars en voor hun leerkrachten. “Ik vond het heel fijn dat ik terug naar school mocht, zodat ik terug kon gaan doen wat we graag doen, wat we moeten doen. Het voelde haast als ‘de eerste schooldag’”, zegt Stijn.

Ondanks de blijdschap hing er toch een bevreemdende sfeer op school: alle banken ver uit elkaar, iedereen met een mondmasker, op je stoel blijven zitten tussen de lessen door … Dat is toch even aanpassen. Ook om les te geven is zo’n mondmasker niet evident, laat staan in een vreemde taal: “Als je een taalvak geeft, is mimiek heel belangrijk, en die valt door zo’n mondmasker weg. Je verstaat leerlingen ook minder goed en dat vraagt toch een andere communicatie. Maar dat alles weegt niet op tegen het feit dat we terug mochten starten”, kadert Stijn.

Stijn gelooft dat ons secundair onderwijs na corona definitief gaat veranderen: “Afstandsonderwijs is zeker niet zaligmakend, maar we hebben toch ontdekt dat een aantal elementen goed werken. Waarom zouden we er bijvoorbeeld aan vasthouden dat jongeren 32 lesuren op school moeten zijn? Misschien bestaan er wel alternatieven waardoor leerlingen meer op hun eigen ritme kunnen leren.”

“In deze periode hebben we nog veel intenser samengewerkt dan voorheen. Uit noodzaak, maar voor veel collega’s was dat een positieve ervaring. Zo blijkt dat je samen toch hele mooie dingen kan doen”, vult Stijn aan.

Wat Stijn tot slot het meest bijblijft, is hoe fantastisch leerlingen het afstandsonderwijs hebben volgehouden en hoe een groot deel dat nog steeds doet: “Men mag veel zeggen over deze generatie jongeren, maar nu blijkt hoe veerkrachtig ze wel zijn. Ik kan dat alleen maar bewonderen”.

 

Wil je meer info over de verhalen, neem dan contact op met [email protected] of via 016 27 22 44. 

 

 

 

 

Persberichten in je mailbox

Door op "Inschrijven" te klikken, bevestig ik dat ik het Privacybeleid gelezen heb en ermee akkoord ga.

Over Stad Leuven

www.leuven.be

Contact

Professor Van Overstraetenplein 1 3000 Leuven

016 27 22 44

[email protected]